Het verhaal achter ‘Tenzin viert feest’ | 2. Begeleiding en inwijding van de kinderen in het klooster

‘Tenzin viert feest’ is het kinderboek dat vertelt over het kindmonnikje Tenzin. Het verhaal is gebaseerd op het onderzoek dat de schrijfster, Monique Tekstra-van Lochem deed in het Tibetaans Boeddhistische klooster, Sera Je in Zuid India. In dit tweede blog vertelt zij over het leven van de kinderen in het klooster.

Ver van huis en toch bekende gezichten

Als een Tibetaans jongetje aankomt in het Sera klooster in Zuid India, heeft hij al een hele reis achter de rug. Veelal is hij vanuit Tibet over de Himalaya gereden en heeft hij in Nepal of in India maanden moeten wachten tot hij mocht door reizen naar het Sera klooster in het zuiden van India. Een reis van duizenden kilometers. Toch komt hij in het klooster vaak bekenden tegen. Het Sera klooster is namelijk een herbouwde versie van het oorspronkelijke Sera klooster in Tibet. En aangezien uit ieder gezin tenminste één persoon monnik werd, ontmoet het jongetje meestal wel weer een oom, buurman of neef in Sera.

Khangtsen: een mini klooster in het klooster

Het Sera klooster is bovendien ingedeeld in een soort van mini kloosters die ook wel Khangtsen worden genoemd. Elke Khangtsen heeft zijn eigen tempel en een aantal woningen voor monniken. En een Khangtsen is gekoppeld aan een regio in Tibet. Hier wonen monniken die allemaal afkomstig zijn uit die regio en zij spreken met elkaar ook het lokale dialect.  Zodra een jongetje dus het klooster in komt wordt gevraagd uit welke regio hij komt en wordt hij naar aanleiding daarvan ingedeeld bij een Khangtsen. Binnen die Khangtsen krijgt hij ook een mentor toegewezen, zijn shagen. Dat is zijn persoonlijke leraar die binnen het klooster als het ware de vader- en moederrol overneemt. Indien mogelijk is dit en familielid van de jongen.

De inwijdingsceremonie

Als de jongen eenmaal in het klooster woont is het de bedoeling dat hij zo snel mogelijk wordt ingewijd als monnik. Dat gaat in fases. In eerste instantie wordt hij novice, waarvoor hij maar een beperkt aantal geloftes hoeft af te leggen. Later, als hij ouder is en er bewust zelf voor kiest monnik te blijven, legt hij uitgebreidere geloftes af. Al zodra de jongen als novice wordt ingewijd krijgt hij zijn monnikskleding, bestaande uit een stapel donkerrode doeken en een donkerrood vestje. De eerste doek wikkelt hij om als rok. De tweede doek dient als omslagdoek. En het vestje geeft zijn status van novice aan. Zodra een monnik is afgestudeerd van de kloosteruniversiteit en de geshe-graad heeft behaald ontvangt hij een geel vest.

Bij de inwijding is het eigenlijk de bedoeling dat de ouders de kleding aan het kind geven en ook geld geven aan de abt van het klooster. Maar omdat de meeste kinderen zonder ouders in het klooster aan komen gebeurt dit niet, of neemt de shagen die taak op zich.

Net voor de inwijdingsceremonie scheert de shagen het hoofd van de jongen kaal, op één pluk haar na. Die laatste pluk wordt geknipt door de abt van het klooster, waarmee de jongen officieel is ingewijd. Tijdens de ceremonie moet de jonge monnik ook een aantal keren prostreren. Dit is het op een speciale manier voorover buigen, om eer te betuigen aan de Boeddha en zijn leer. Maar dit is niet alleen uit respect voor de Boeddha, het is ook een test van de abt om te zien of de jongen helemaal gezond is.

Aan het einde van de ceremonie ontvangt de jonge monnik zijn nieuwe naam. Zijn monniksnaam. Veelal wordt voor deze nieuwe naam advies ingewonnen bij hooggeplaatste monniken. Zij kiezen een naam die gunstig is voor de nieuwe monnik. In veel gevallen wordt de jongen vernoemd naar Tenzin Gyatso, de 14e Dalai Lama en geestelijk leider van de Tibetanen. Hij staat bovendien aan het hoofd van de Gelugpa Orde binnen het Tibetaans Boeddhisme, waarvan ook het Sera klooster deel uitmaakt.

Vanaf het moment dat de inwijding is de jongen officieel monnik en doet hij mee in het dagelijks ritme van het klooster.

Het dagschema van een kindmonnik

En dat betekent het volgende schema voor de monniken in het klooster:

6.30u Opstaan, ontbijt en memorisatie van de religieuze teksten

9.00u Verzamelen op het schoolplein waar de belangrijkste artikelen uit de krant worden voorgelezen

9.15-10.30u Twee vakken op school

10.30-10.45u Pauze

10.45-12.00u Twee vakken op school

12.00-14.00u Lunchpauze

14.00-15.20u Twee vakken op school

15.2-15.35u Pauze

15.35-16.55u Twee vakken op school

17.00-18.00u Diner met  de overige monniken van de Khangtsen

18.00-20.00u Reciteren van de geschriften en huiswerk

Op school volgen de monniken het Indiase curriculum, wat betekent dat de vakken die ze krijgen hetzelfde zijn als op gewone Indiase scholen. Hier en daar zijn daar ook Tibetaanse vakken aan toe gevoegd, zoals Tibetaanse geschiedenis en de Tibetaanse taal.

Wil je weten hoe het leven in zo’n klooster is voor een kind? Lees dan ook de volgende blogs.