Toen onze dochter, Noor, net naar school ging zat er bij haar in de klas een jongetje van wie de moeder een hoofddoek droeg.
En zoals kinderen dat doen vroeg Noor mij: “Waarom draagt zijn mama altijd zo’n doek op haar hoofd?”.
Natuurlijk kon ik daar mijn eigen uitleg aan geven, maar ik vond het belangrijk de uitleg te geven die de moeder zelf ook aan haar kinderen zou geven. En dus wandelde ik met de moeder mee naar buiten en stelde haar de vraag die Noor mij had gesteld. De moeder vond het fijn en leuk dat ik de vraag aan haar stelde, omdat ze zo de kans kreeg het op haar manier uit te leggen.
Ze vertelde me dat haar zoons haar die vraag ook al hadden gesteld en dat ze toen het volgende antwoordde: “Ik draag de hoofddoek omdat God graag wil dat ik me zo kleed. Als vrouw wil ik me netjes kleden voor hem een daar hoort dan een hoofddoek bij.”
’s Middags gaf ik diezelfde uitleg aan Noor, die inmiddels al lang weer was vergeten dat zij de vraag had gesteld. Ik vond het mooi hoe die moeder zo kort en bondig dat antwoord gaf. Helder en duidelijk voor kinderen.
Maar nog mooier vond ik het dat Noor die vraag überhaupt stelde. Ik denk dat wij volwassenen ons ook nog best regelmatig iets afvragen, maar ook meteen al zelf het antwoord invullen op basis van vooroordelen en aannames. Kinderen doen dat niet en dat kan soms leiden tot verrassende gesprekken en antwoorden.
Heeft jouw kind wel eens gevraagd waarom sommige vrouwen een hoofddoek dragen? Of een andere vraag over het uiterlijk van iemand? Wat was jouw reactie?
[layerslider id=”24″]