Tussen de rendieren

In 2018 reisden wij met ons gezin naar Lapland. Wij zijn geen wintersporters, maar we wilden toch graag eens een keer naar de sneeuw. En die was er in Lapland.

Dus bewapend met onze vers ingekochte skipakken, warme laarzen, 3 paar handschoenen, dikke sokken een thermo-ondergoed waren wij goed voorbereid. Toch was dat allemaal niet goed genoeg, volgens de rendierherder met wie wij een middag op pad gingen. Bij aankomst legde hij ons al vriendelijk, doch dringend uit dat al dat wintersportspul uit ons deel van Europa niet bestand was tegen de kou in Lapland. En dus moesten we allemaal nog eens een extra pak aan over onze eigen pakken en kregen we van hem warmere laarzen en wanten van rendierenhuid.

Eerlijk is eerlijk, koud hadden we het niet toen we in de slee achter zijn sneeuwscooter over de bevroren meren, door de bossen op zoek gingen naar zijn rendierkudde. Die vonden we uiteindelijk vlakbij een open plek in het bos en na 1x rammelen met wat brokken kwam de hele kudde ons tegemoet. Wat een fantastisch gezicht was dat. Van alle kanten kwamen de rendieren, soms zelfs met jong, naar ons toe.

De rendierherder legde uit dat iedere Sami (de officiele naam van de inwoners van Lapland) zijn eigen oormerken maakt bij de rendieren. Ze knippen dan een stukje uit het oor, in een bepaald patroon. Op die manier kan iedereen zijn eigen rendieren herkennen en weten ze ook precies van wie de andere rendieren zijn die tussen hun kudde rondlopen. Super fascinerend om te leren en heel bijzonder om in de sneeuw tussen zoveel rendieren te staan.

PS. De pakken die Mika en zijn zus dragen zijn een kopie van de pakken die onze kinderen moesten dragen!

[layerslider id=”24″]